Egel orshihui

Өглөөгүүр тэр авгалдай байсанҮзэмгүй муухай өт байсанӨдрийн наранд өнгөө дэлгэжҮзэсгэлэн төгс эрвээхий болсонӨнгийн цэцэгс түүнд хөл алданӨөр хоорондоо магтан гайхацгаасанНамгийн хажуугийн намхан цэцэг хүртэлНад дээр буугаасай гэж мөрөөдсөнНэг өдрийн наст тэр эрвээхийНарны туяаг сулжин ниссэнНадаас өөр үзэсгэлэнт амьтан байна уу гэжНамгийн цэцэгнээс асууж тохуурхасанҮдээс хойх нь тэр эрвээхийӨөртэйгээ тавилан нэгт ижилээ олсонУлаан цэцэгийн дэлбээн дор нуугдажУчиралын мананд умбан цэнгэсэнҮдэшийн нар шаргалтан хажуулдахадӨнөөх хосийн амьдрал дуусах болжээӨнгийн цэцэгс тэднийг тоосонгүйӨдрийн гоо сайхныг нь бүгд мартажээНамгийн цэцэг тэр хоёрийг өрөвдөнНарийхан мөчир дээрээ суулганҮр удамаа үлдээгээд явдаа гэжӨөрийгөө умартан хэллээХүн бол адгийн амьтанХүсэл нь дийлдэхгүй шуналын амьтанНэг өдрийн наст шавьж шиг амьдрах юм болНэр зүүгээд хүн царайлаад амьдарч яах юм вэ?